Tworzenie albumów - podstawy

Cykl artykułów o tym z czego tworzyć albumy, jak je łączyć i czym oklejać tekturę przygotowała nieoceniona Tores. Na naszym forum istnieje cały wątek poświęcony albumom. Warto tam zajrzeć, żeby załapać podstawy i ewentualnie dopytać ekspertów :) Wystarczy kliknąć tutaj :)
A teraz przedstawię część tej cennej wiedzy :) cytując Tores.

BAZY TEKTUROWE:

Bazy albumowe (czyli nasza podstawa do ozdabiania, to, na czym tworzymy album) mogą być najróżniejsze i wykonane z mnóstwa różnych materiałów. Powinny być na tyle sztywne i wytrzymałe, żeby „udźwignąć” ciężar całego skrapa, ze zdjęciem, papierami, ozdobami. Okładki można zrobić jeszcze grubsze, aby dobrze chroniły wnętrze.
Najpopularniejsze są bazy z tektury i kartonu.

Bazy z tektury np. modelarskiej. Na karty – grubości 1 mm, na okładkę może być grubsza. Bez problemu utrzymają nawet bardzo bogate i ozdobne skrapy. Wyglądają ładnie i solidnie, dzięki czemu album nadaje się na prezent i wygodnie się go ogląda. Również mini-albumy ładniej wyglądają, gdy są zrobione z kilku grubych, tekturowych kart, niż z cieńszych papierów. Jeśli jednak chcemy zrobić album na tekturowej bazie złożony z większej ilości kart – pojawią się trudności w połączeniu ich w całość. W takim wypadku wygodniejsza będzie:

Baza z grubszego papieru, np. kartonu wizytówkowego, z brystolu, bloku technicznego albo z grubych papierów skrapowych (takich jak np. z I Lowe Scrap albo z eight.pl). Gramatura takiego papieru powinna wynosić ponad 200 g, a lepiej ok. 250 g.
Papiery te są na tyle sztywne, żeby nie wyginały się po ozdobieniu, a przy tym można łatwiej połączyć większą ilość stron, ale nie wyglądają tak solidnie jak robione na tekturze. Można robić skrapy tylko po jednej, prawej stronie karty, a druga zostaje pusta i takie „jednostronne” spinać w album, albo sklejać po dwa skrapy „pleckami” i dopiero wtedy łączyć w albumy (jeśli tak zaplanujemy, to trzeba pamiętać przy robieniu, że jedne skrapy będą miały łączenie z lewej strony, a drugie z prawej i wziąć to pod uwagę ozdabiając karty).

Co z „pleckami” skrapa, na których widoczne są np. przeszycia, wąsy od ćwieków, dziurki od nitów?
Można najpierw zrobić skrapa na ozdobnym papierze, a dopiero na koniec przykleić go do bazy. Można sklejać dwa skrapy „pleckami”. Można zostawić tak, jak jest

Inne bazy: Oprócz tych podstawowych materiałów bazę można zrobić z bardzo wielu innych rzeczy – z kopert, z tekturek z opakowań od rajstop, z papierowych torebek śniadaniowych, z kartonu z pudełka od pizzy, ze starego kalendarza na sprężynie, z tekturowej dziecięcej książeczki, z filtrów do kawy, z podkładek pod piwo, a nawet... z tekturowych ruloników od papieru toaletowego

ŁĄCZENIE KART W CAŁOŚĆ


Bindowanie

Albumy skrapowe bindujemy za pomocą metalowej sprężynki nazywanej też drutem. Plastikowe grzbiety, którymi standardowo binduje się dokumenty, nie są tak ładne, trwałe i ogólnie przyjęte do spinania albumów Ale oczywiście jeśli ktoś ma pomysł na album z plastikowym grzbietem to też się da. Bindować można nawet niewielkie albumiki, bo sprężynę docina się na wybraną długość.

Jeśli nie dysponujemy własną bindownicą możemy poszukać punktu ksero, który wykonuje taką usługę – upewnijmy się tylko, że faktycznie binduje metalową sprężyną (a nie plastikowym paskiem, jak przeważnie dokumenty) i poprośmy o możliwie grubą (o dużej średnicy).  
Mając własną bindownicę można bindować już ozdobione karty albumu, ale pamiętać trzeba, żeby ozdabiając zostawić odpowiednio duży margines na włożenie karty do bindownicy – szczelina ma ok. 5 mm szerokości, więc jeśli nakleimy przy brzegu jakąś grubą ozdobę, to karta się nie zmieści i nie da się zrobić dziurek. Margines na same dziurki musi mieć 1 cm (dziurki „kończą się” 9 mm od brzegu karty), a szczelina bindownicy ma 2,5 cm głębokości, więc w takiej minimalnej odległości od brzegu umieszczajmy grubsze ozdoby.

Popularne i dostępne są obecnie bindownice Zutter Bind It All i Cinch do których łatwo też kupić sprężyny w dużym wyborze kolorów i grubości.
Drugą dostępną w Polsce bindownicą na druty jest Wiremaster. Jest ona większa i droższa, różni się też od BiA systemem dziurek – BiA ma system 2:1, czyli dwie dziurki na cal, a Wiremaster – 3:1 (trzy dziurki na cal).

Spinanie kółkami

Do spinania albumów przeznaczone są specjalne otwierane („rozginane”) kółka zaopatrzone w zawiasik, dostępne w różnych rozmiarach, koloru najczęściej srebrnego, ale bywają też np. białe i inne.



 Cienkie albumy ze sztywnych kart można też połączyć zwykłymi kółkami do kluczy – jest je jednak o wiele trudniej założyć i trzeba uważać przy „przepychaniu”, bo mogą poszarpać karty.

Czym i jak robić dziurki na kółka?

W tekturze modelarskiej – dziurkaczem rewolwerowym, dziurkaczem z zaciskarki do nitów, nitownikiem fiskarsa, scraparatusem, Crop a Dile czy Big Bite.
W cieńszym papierze – zwykłym dziurkaczem biurowym. Większy dziurkacz biurowy (na 25 kartek) łapie też tekturę 2 mm.

Dziurki robimy już po oklejeniu bazy papierem.

Inne sposoby łączenia albumów:

Związywanie sznurkiem/wstążką/tasiemką:



Można próbować też spinać np. szeklami, śrubkami. Szekla wygląda tak:



Można zeszyć (TUTAJ kurs na zszywany album), poniżej fotki albumu Vivy:




Można zrobić spinany patyczkami. 


PRZYCINANIE PAPIERU I OKLEJANIE BAZY


Jak przyciąć papier żeby dobrze obkleić bazy o skomplikowanych kształtach (np. wordbooki)?

Odrysowujemy kształt bazy na papierze i wycinamy z zapasem 2-3 mm. Po przyklejeniu do bazy odcinamy nadmiar skalpelem lub ostrym nożykiem (nożyk musi być ostry, a papier suchy, poczekać po przyklejeniu, aż wyschnie, bo mokry może się podrzeć) i ewentualnie przecieramy jeszcze brzegi papierem ściernym (jeśli ten wystający margines nie jest zbyt duży można zetrzeć go samym papierem ściernym, bez docinania). Inny sposób to pomalować najpierw brzegi bazy (farbą akrylową lub tuszem – wtedy sprawdzić przed obklejaniem, czy tusz już wysechł i nie brudzi. Jeśli brudzi – popsikać lakierem do włosów) i przyciąć papier nieco mniejszy niż baza.

Jeśli przy oklejaniu bazy papier na brzegach nam się niestety poszarpał – ścieramy brzegi papierem ściernym i tuszujemy.

Czym i jak przyklejać papier na dużych powierzchniach?

Polecane metody klejenia:
-taśma dwustronna;
-magic grubą warstwą, rozsmarowywany palcem;
-klej Uhu uniwersalny w sztyfcie + magic na brzegi (uwaga przy bardzo cienkich papierach – może przebijać, jeśli będzie położony „zygzakami”, a nie rozsmarowany);
-klej w taśmie;
-klej w sprayu (najwygodniej włożyć papier do większego pudełka i wtedy pryskać klejem).

Klejenie magicem - im większą powierzchnię mamy do obklejenia, tym grubsza powinna być warstwa kleju – dzięki temu początek nie wyschnie zanim skończymy smarować całość. Najwygodniej rozsmarowywać go palcem, bo pozwala to szybko uzyskać warstwę równej grubości.

Sposób Molli: „Po przyklejeniu wałkuję całość taką niedużą twardą tekturową roleczką, żeby papier przylegał dokładnie. Jeśli jednak coś się wybrzuszy lub pokarbuje ratuję sprawę poprzez położenie warstwy ręczników papierowych, które bardzo delikatnie zwilżam wodą ze spryskiwacza, potem sucha warstwa, na to obciążenie na pół godzinki. Zazwyczaj powierzchnia gładka jak stół.”

Inny sposób na to, żeby po oklejeniu papierem i ozdobami karta się nie wygięła – położyć na niej warstwę folii bąbelkowej, to obciążyć np. książkami i zostawić do zupełnego wyschnięcia. Folia zapobiegnie zgniataniu poprzyklejanych wystających elementów (do pewnego stopnia oczywiście).

Pamiętajmy też o tym, że na bazę oklejoną papierem przyklejamy jeszcze przeważnie całe mnóstwo innych rzeczy, więc nawet jeśli w którymś miejscu ten papier się pomarszczy czy zrobi się bąbel, albo przebije spod spodu klej – zawsze można to zamaskować następnymi warstwami

Linki:

Wątek zawierający więcej informacji o klejach do scrapbookingu.

Ogrom informacji dla początkujących a to i tak tylko "wyciąg". Po całość artykułów zapraszam na forum :)